ارزش هر کسی در عالم، وابسته به هنر اوست. هنر هر کس، یعنی خوب زیستن و به خود قیمت بخشیدن است. در نظام تکوین به هر آن چه خیلی نياز داریم، خیلی بها می دهیم. پس به هر چه انسان محتاج تر است، مبین ارزش انسانی اوست و پیمانه و مکیالش محسوب میشود.
گاهی بیاندیش که چگونه در این عالم باید زندگی کنی و چگونه بمیری، که این هنر است. هنر تو، باید دست یافتنت به سرِّ خودت باشد. باید از خودت خبر دهی که کیستی؟ کجایی؟ و این مقدر نشود، مگر به واسطۀ عبور از عالم ماده. انسان تا از عالم طبیعت خود فاصله نگیرد، نمی تواند به سر درونش واقف شود.